Materiały na ścianę jedno- i dwuwarstwową

Beton komórkowy - ściany jedno- i dwuwarstwowe

zdj. Grupa Prefabet

To łatwe w obróbce bloczki w białym lub szarym kolorze. Standardowe mają wysokość 20, 24 lub 25 cm, długość od 29,5 do 62,4 cm oraz szerokość od 12 do 48 cm. Najczęściej wybiera się bloczki długości 49 lub 59 cm i szerokości 24 cm.

Beton komórkowy wytwarza się z wapna, cementu, piasku (jeśli bloczki mają być białe) lub lotnego popiołu (jeśli mają być szare, obecnie stosowane głównie do budowy obiektów mieszkalnych) oraz proszku aluminiowego i detergentów. Dzięki porowatej strukturze ma dobre parametry izolacyjne. Produkowany jest w odmianach od 300 do 800 (im wyższa liczba, tym mniejsza porowatość, a więc tym lepsza wytrzymałość, ale gorsza izolacyjność cieplna).

Beton komórkowy można stosować w obydwu rodzajach ścian:

• na ściany jednowarstwowe - najlepsze są bloczki grubości 36-48 cm (odmiana 400), murowane na cienkie spoiny grubości 1-3 mm z zaprawy klejowej lub spoiny grubości 1-1,5 cm z zaprawy ciepłochronnej;

• na ściany dwuwarstwowe - najlepsze są bloczki grubości od 17,5 do 30 cm; najczęściej muruje się je na zwykłą zaprawę cementowo-wapienną, choć można też stosować zaprawę ciepłochronną.

Ze względu na znaczną nasiąkliwość ścian z betonu komórkowego nie można długo zostawić bez wykończenia.

Ceramika tradycyjna - ściany dwuwarstwowe

zdj. CB Lewkowo

Wyroby z gliny wypalanej w wysokiej temperaturze. Dobrze chroni przed hałasem. Produkuje się ją w kilku klasach wytrzymałości: 3,5; 5; 7,5; 10; 15; 20 (wartości odpowiadają wytrzymałości materiału na ściskanie). Na ściany domów jednorodzinnych stosuje się zwykle ceramikę klasy 10, 15 i 20. Ponieważ materiały ceramiczne nie mają dobrej izolacyjności cieplnej, stosuje się je tylko do wykonywania ścian z ociepleniem. Muruje się je na grube spoiny (12 mm) z tradycyjnej zaprawy, z wypełnianiem także spoin pionowych.

zdj. Jopek

Ceramika poryzowana - ściany jedno- i dwuwarstwowe

Zwana inaczej ciepłą, gdyż dzięki dodaniu do masy ceglarskiej mączki drzewnej lub trocin, które wypalają się w piecach, ma strukturę porowatą: temu zawdzięcza dobrą izolacyjność cieplną. Dostępna jest w kilku klasach, z których do budowy domów jednorodzinnych stosuje się najczęściej klasy 10 lub 15. Można ją stosować na wszystkie rodzaje ścian, ale najczęściej wznosi się z niej ściany jednowarstwowe.

Keramzytobeton - ściany jedno- i dwuwarstwowe

zdj. Leier

Bloczki albo pustaki wytwarzane z betonu cementowego z porowatym kruszywem otrzymywanym przez spiekanie gliny. Są lekkie, wytrzymałe, odporne na wilgoć i niską temperaturę. Można je stosować na ściany: jednowarstwowe - trzeba murować tak, by nie powstały mostki termiczne, a więc na zaprawę ciepłochronną; dwuwarstwowe - murując na grube spoiny zaprawą zwykłą.

Silikaty - sciany dwuwarstwowe

zdj. Silikaty Teodory

Bloczki lub cegły wytwarzane z piasku, wapna i wody, zwane także wapienno-piaskowymi. Są wytrzymałe na ściskanie i dobrze izolują akustycznie, wyróżniają się też wysoką odpornością ogniową, a w czasie pożaru nie wydzielają szkodliwych substancji. Produkuje się je w klasach: 5; 7,5; 10; 15; 20; 25; 35; 40 i 60.

Są zimne, dlatego murowane z nich ściany wymagają zawsze ocieplenia. Muruje się je na grube lub cienkie spoiny zaprawą tradycyjną lub ciepłochronną (jeśli wykańcza się nimi elewację). Mają najczęściej kolor biały, ale mogą też być barwione.

opr.:  Aleksandra Kuśmierczyk
zdjęcie: Marcin Szymanik